De Ronde Put en de Watering

Het gebied maakt deel uit van een speciale Europese beschermingszone. Specifieke instandhoudingsdoelstellingen bepalen hierdoor het beheer, zoals het herstel van het heidelandschap en van de historische vennen. De naaldbossen krijgen een omvorming naar een gevarieerd naald- en loofbos. Runderen en paarden zorgen hier voor de begrazing, zodat het gebied open blijft.

De Ronde Put trekt veel roofvogels aan zoals buizerd, sperwer, havik, bruine kiekendief, boomvalk, torenvalk en op trek ook de visarend. Ook andere vogels zoals ijsvogel, rietgors, blauwborst, kleine karekiet, wielewaal en verschillende eendensoorten zoals wilde eend, kuifeend en krakeend vinden er hun plek. Enkele honderden grauwe ganzen hebben er hun vaste stek. Ook andere bijzondere dieren zoals heikikkers, hazelwormen, levendbarende hagedissen en libellen voelen zich hier thuis.

Je vindt er veel drijftillen. Een drijftil is een drijvend eilandje van half vergane plantenresten in een veenplas. Verschillende plantensoorten zoals veenmossen, veenpluis, beenbreek en dopheide koloniseren dit eilandje. Bij verdere kolonisatie, verschijnen er struiken en bomen op de drijftil. Men spreekt dan van verlanding.

Oorspronkelijk waren de vijvers in gebruik als kweekvijver voor karper en steur. Een groot deel van de hooilanden werd door een luciferfabriek beplant met populieren. Populierenhout is immers ideaal om lucifers van te maken. Nadien werd het gebied ingericht voor de jacht.

Het gebied bestaat uit bos en moeraslandschap met vijvers. De vijvers en natte gronden zijn een enorme trekpleister voor watervogels, kikkers en libellen. In en rond het water kun je zeer veel meerkoeten, grauwe ganzen, futen, aalscholvers, ijsvogels, en diverse eenden soorten spotten, zoals wilde eend, kuifeend, krakeend, slobeend, …. De visarend komt hier vaak foerageren tijdens de trek.

De natuur is hier zeer waardevol, maar ook zeer kwetsbaar. Daarom is een deel van het gebied niet toegankelijk. Wandelaars kunnen het gebied ontdekken via de wandelweg die deel uitmaakt van het Wandelknooppuntennetwerk “Kempense Meren”. Er zijn twee vogelkijkhutten, waarvan één rolstoeltoegankelijk. In de Watering kun je enkel wandelen op het pad langs de snelweg. Het maakt een verbinding naar het Reties Goor (de Graaf) en naar het natuurgebied De Goorbossen in Retie. Dit is een gedeelte van het wandelnetwerk Kempense Meren.