Brakelbos

Met zijn dichte kruin laat de beuk weinig licht door. Gelukkig vormen de wilde hyacint, wilde narcis, bosanemoon en salomonszegel hier elk voorjaar weer een kleurrijke uitzondering op. Op sommige plekjes vind je nog de blauwe bosbes terug, ondertussen zeldzaam in de regio. In dit natuurlijke bos ontstaat er licht en ruimte voor nieuw boompjes wanneer oude bomen geveld worden door storm of ziekte. Zo kan een struik- en kruidlaag zich ontwikkelen in een gevarieerd, gemengd loofbos met beuk, zomereik, es en esdoorn.

Talrijke bronnen in het Brakelbos voeden de visrijke Sassegembeek, die zich in steile ravijntjes en via een beekvallei een weg naar de Zwalm baant. In de Sassegembeek zwemmen de zeldzame beekprik en rivierdonderpad. Tot voor kort was deze beek de enige vindplaats van beekforel in de Vlaamse Ardennen.
Door vroegere zandwinning is de heuveltop Mont de Rhode, waarop het Brakelbos pronkt, volledig afgegraven. De verlaten groeve is nu een ideale plek voor struikheide, brem en berkenbosjes. Ook voor boompieper, levendbarende hagedis en hazelworm is dit een ideale biotoop.

In de middeleeuwen behoorde het Brakelbos tot de uitgestrekte bossengordel op de getuigenheuvels van de Vlaamse Ardennen. Getuigenheuvels zijn versteende zandbanken langs de kustlijn van de Diestiaanzee die twee miljoen jaar geleden Vlaanderen overspoelde.
Na de verwoestingen van de Eerste en Tweede Wereldoorlog werd het Brakelbos hoofdzakelijk met beuk heraangeplant.

Samen met het Bos Ter Rijst en de beukenbossen van Flobecq (Vloesberg) is het Brakelbos (52 ha) wel 200 hectare groot. Het Brakelbos is eigendom van het OCMW Oudenaarde en van het Agentschap voor Natuur en Bos, dat ook instaat voor het beheer.