Lanklaarderbos

Vroeger maakte het Lanklaarderbos deel uit van een bebost gebied 'Bois de Stockem', zich uitstrekkend op de Kempische plateaurand. Sinds 1775 onderging het gebied enkele belangrijke vegetatiewijzigingen: het gebied was in 1850 geheel ontbost en vormde één uitgestrekte 'lanklaerheide'.
In 1872 verandert dat beeld weer sterk tot 'het Bois de Lanklaer', een dennenbos zich uitstrekkend tussen de huidige N75 en een weg waarlangs nu het Kolenspoor loopt tussen As en Eisden.
De Hoeve en het Kasteel de Litzberg aan de Hoeveweg ten noorden van het reservaat, dateren van omstreeks 1868. In de omgeving van de hoeve werden enkele heidezones ontgonnen als landbouwgrond. Tijdens WO II werd het kasteel volledig vernield en afgebroken en de Hoeve werd gerestaureerd tot het huidige restaurant. Vanaf het restaurant vertrekken wandelroutes door het Nationaal Park Hoge Kempen en ook het recreatiedomein Maasvallei ligt in de onmiddellijke nabijheid.
Sinds 1900 werden er dennenbestanden aangeplant. Deze aanplantingen bepalen grotendeels het huidige uitzicht van het reservaat. De brand die woedde in 1976-'77 en die het zuidelijk deel voorzag van een spontane opslag van grove den en berk heeft hieraan ook bijgedragen.

Langs beide zijden van het kolenspoor wordt er gewerkt aan het herstel van open plekken met heide. Zadel- en blauwvleugelsprinkhaan, mierenleeuw en gladde slang profiteren hiervan. Mierenleeuw, een soort die tot de verbeelding spreekt, dankt zijn naam aan de roofzuchtige manier waarop het zijn slachtoffers vangt met een soort zelfgemaakt valkuiltje.

Binnen en direct buiten de reservaatzone worden op korte termijn verboste struikheidevegetaties hersteld. Het Kolenspoor is zo een belangrijke verbinding tussen grote open natuurgebieden in Limburg: Van Teut- Ten haagdoornheide over de terril van Klaverberg naar het Nationaal Park Hoge Kempen.

Op de open stukken kom je de herder weleens tegen met zijn kudde schapen. Dit maakt het kempisch plaatje compleet!