Zevenbronnen

Op een oppervlakte van zo'n 20 hectare ontplooit zich hier een typisch oud-Brabants landschap met beboste heuvels, diepe en natte valleien en hier en daar akkers op de meest vruchtbare plekjes. Het domein is een belangrijke schakel tussen Hallerbos en Zoniënwoud.

De begroeiing in het beboste gedeelte, zoals beuk, els, eik en gewone esdoorn, is typisch voor dit heuvellandschap. In het voorjaar geniet je van bosanemoon, wilde hyacint, gewone salomonszegel en tongvaren. De gul aanwezige plantensoorten trekken heel wat vlinders aan, waaronder de sleedoornpage en de iepenpage.

De naam Zevenbronnen verwijst niet naar het aantal bronnen. De middeleeuwers gebruikten wel vaker het telwoord 'zeven' om 'veel' uit te drukken. "Zevenborre" was gewoon een gebied met veel bronnen.

Zevenbronnen telt momenteel tien vijvers. Allemaal wemelen ze van het waterleven! In het parkgebied liggen drie grote vijvers en één kleine. Tijdens de zomer kun je er 's avonds watervleermuizen zien jagen boven het wateroppervlak. De uitgestrekte vijver, ook Molenvijver genoemd, domineert het geheel. Zoals de naam doet vermoeden, dreef het vijverwater vroeger een molenrad aan.

Zevenbronnen is een cultuurhistorisch belangrijke plaats die je doet mijmeren over lang vervlogen tijden. In 1388 stichtten enkele vrome mannen een augustijnenklooster in Zevenbronnen. Dat gebied was toen nog een onderdeel van het Zoniënwoud.

De priorij kende algauw gouden tijden. Ze haalde haar inkomsten, rechtstreeks of via pachtgelden, vooral uit de land- en bosbouw, uit de exploitatie van molens en uit de viskweek in de vijvers van het domein. Van die oorspronkelijke priorij blijft vandaag niet veel meer over. De vijvers vormen wel nog altijd een belangrijk element.