De Warandeduinen

Het wandelpad leidt je langs de rozen, duinen en stoven van het gebied. In de open duinen kun je genieten van het zand tussen je tenen.
Ben je met de fiets of de mountainbike? Dan kun je ook een kleine glimp opvangen van het gebied. Het verharde pad in de promotietuin van Den Blakken is toegankelijk voor rolstoelgebruikers en voor mensen met een visuele beperking is er de zintuigentuin. Na deze sportieve inspanningen kun je nagenieten met een drankje en hapje in De Noteloze Notelaer terwijl de kinderen zich nog verder uitleven op het speelpleintje.

Deze rivierduinen zijn ongeveer 15.000 jaar geleden ontstaan tijdens de laatste IJstijd. De Schelde schuurde toen diepe geulen in de lagen met dekzand. Het stromende water voerde dit zand mee om het verderop weer af te zetten. Zo ontstonden zandbanken in en naast de slingerende rivierbedding, waar het spel van water en zand opnieuw kon beginnen. In droge periodes pikten de overwegende westenwinden het zand op, tot het verderop bijeen waaide tot hoge duinen.

In de loop der jaren werden de Warandeduinen bebost en kreeg de wind steeds minder vrij spel om met de duinen op de loop te gaan. Daarom zal Natuur en Bos op bepaalde plaatsen rondom de duinen stukken jong bos rooien, zodat de wind weer zijn werk kan doen.

De Warandeduinen hebben wat weg van een woestijn. Op zonnige dagen is het er snikheet, maar ’s nachts is het er vaak rillen van de kou. Slechts weinig dieren zijn gehard tegen deze omstandigheden, maar sommige insecten als mieren, zandbijen en zandloopkevers voelen zich hier juist in hun sas.

Ook de plantengroei op de stuifduinen is schaars. Buntgras en zandzegge zijn de eerste soorten die in de stuifzone opduiken. Zandzegge groeit netjes op een rij en vormt zo een ketting die het zand vasthoudt. Verderop in de stuifzone ontdek je misschien nog planten als brem, het zandblauwtje of het muizenoortje.

Onderweg ontmoet je ook vast en zeker de imposante hakhoutstoven van eik en beuk. Ze hebben ondertussen al de gezegende leeftijd van 400 -500 jaar bereikt! Ze worden al eeuwenlang als hakhout beheerd en dit houdt deze bomen eeuwig jong…

Bij hakhoutbeheer wordt de boom om de 15 à 20 jaar tot op de grond gekapt en blijven enkel de wortels en de stamaanzet – de stobbe – over. Bij bepaalde boomsoorten groeien hier, aan de buitenzijde, gemakkelijk weer twijgen uit. Als die later ook weer gekapt worden, wordt de stobbe steeds breder. De afgezaagde takken waren vroeger fel gegeerd als brandhout maar ook als geriefhout om er stelen voor bezems, hamers,… of houten afsluitingen van te maken.

In de volksmond in Wetteren noemt men dit gebied nog steeds de Zandbergen of De Speelbos. In 2001 werden de Zandbergen erkend als natuurreservaat en kreeg het de officiële benaming van Warandeduinen – Speelbos.