Edewallebos

Op de flanken van de Ruidenberg spelen de brongebieden en bovenlopen van beken een belangrijke rol. Ze zorgden voor natte valleitjes met lemige ondergrond, die hun eigen hooibeheer kregen. De restanten van dottergraslanden zijn heel goed zichtbaar. Sommige bosjes bevatten ook waardevolle essen-middelhoutbossen met hun typische voorjaarsflora.

In het Edewallebos kom je al gauw de kuifmees tegen, als de gaaien hem niet gewaarschuwd hebben. Met wat geluk tref je rode eekhoorn aan, en ook buizerd en sperwer broeden in dit bos. Zwarte specht komt vaak op bezoek vanuit het Wijnendalebos. In het lentegroen zingen zwartkop en winterkoning. Hoe lang is het nog wachten tot een ree hier haar intrek neemt?

Het bos heeft een verleden van hakhoutoogst. Relicten ervan duiden op gewone es en zwarte els. Maar ook Amerikaanse eik en zomereik werden gekweekt voor houtopbrengst. Gelderse roos is dan weer een typische soort voor natte beekvalleitjes, die hier en daar nog opduikt.

Het kreupelhout van het Edewallebos maakte plaats voor akkers en daarna voor grove den. Net zoals in andere armere delen van deze streek werden die geplant voor de mijnindustrie. De beste gronden werden ontwaterd en in weiden gelegd. Na een periode zonder beheer begon Natuur en Bos in 2012 opnieuw met het dunnen in dit bos. Om zo meer structuur in het bos te brengen en kwaliteitsvolle bomen te doen groeien. De aanleg van een bossingel door het Regionaal Landschap IJzer en Polder en een bebossing van 1 hectare met loofhout, omgeven door een brede bessendragende bosrand, zijn recente veranderingen in het landschap. Natuur en Bos hoopt in de toekomst wandelverbindingen te realiseren naar de deelgebiedjes Poelkemveld en Kolvezipte.