Hoge Dijken

Veel vogels stoppen tijdens de trek in De Hoge Dijken om even op krachten te komen en duizenden overwinteren er. Vooral voor eenden als smienten, wintertalingen en slobeenden is het een belangrijk overwinteringsgebied.
Bergeend, fuut en kuifeend komen er dan weer jaarlijks broeden. Zeer belangrijk zijn de oeverzwaluwen die jaarlijks naar hun broednesten in de oostelijke, zandige oeverwanden terugkeren. Het is dan ook noodzakelijk dat die oeverwanden regelmatig worden vrijgemaakt en afgegraven.

De opvallendste vegetatie kom je tegen op de warme zandoevers. Muizenoortje en zandblauwtje domineren tussen de groene bedjes van mossen en gele bosjes van brem en gaspeldoorn. Aan de oevers kan je tussen het vele riet tandzaad ontdekken en watermunt ruiken.
Je kan ook een grote variatie aan bomen en struiken waarnemen: wilg, zomereik, kardinaalsmuts en vlier zijn maar een paar soorten die je terug kan vinden.

De woelige geschiedenis van het gebied begon in de jaren 1960 toen de Belgische regering besliste om de E40 Brussel-Oostende door te trekken tot Veurne. Voor de aanleg van de snelweg was zand nodig, wat men in de oude binnenduinen van Roksem vond. 
Toen de snelweg eind jaren 1970 voltooid was, bleef een grote plas als stille getuige achter. Honderden oeverzwaluwen nestelden zich in de steile zandwanden en in de winter streken duizenden eenden op de plas neer om er te overwinteren. De ecologische waarde van de Hoge Dijken werd zo groot dat het gebied sinds eind 1980 bescherming geniet als staatsnatuurreservaat.