Allemaal beestjes

Het bos krioelt van het dierenleven. Met wat speurwerk spot je misschien een rode eekhoorn of wezel. De zwarte specht hakt elk jaar een nieuw nest uit in dikke loofbomen. Zo maakt hij holten waar bosuilen en tal van andere soorten dankbaar gebruik van maken. Zwarte spechten zijn schuw. Je moet al veel geluk hebben om er één te zien, maar de luide roep weergalmt door het Hooggoed. Ook buizerd, sperwer, torenvalk, ransuil, boomklever en boomkruiper broeden in het Hooggoed. Nieuwe poelen bezorgen kikkers en salamanders een aangename thuis.

Bosuitbreiding en natuurontwikkeling

In stukjes van het bos waarin veel exoten groeien zoals fijnspar, Amerikaanse eik en lork, worden de bomen geveld en vervangen door inheemse boomsoorten. In andere percelen worden de bomen gedund. Dunnen wil zeggen dat men hier en daar bomen uit het bos haalt om de andere bomen meer ruimte te geven. Zo kunnen ze uitgroeien tot mooie, gezonde en waardevolle bomen. Het kappen van een aantal bomen zorgt voor meer zonlicht op de bodem van het bos, waardoor de variatie aan planten en struiken groter kan worden. Dat biedt dan weer meer kansen voor dieren zoals vlinders, insecten, kleine zoogdieren … Meer licht en ruimte zal zorgen voor een natuurlijk en afwisselend bos. Verder mag het bos ook nog groeien. Naast aanplantingen met inheemse bomen, mag de natuur op sommige percelen spontaan zijn gang gaan.

Aangeplant door Jezuïeten

Het Hooggoed is een bos dat zo’n 20 meter hoger ligt. Omdat de bodem zandig is, wordt het ook wel Egypteveld genoemd. Historisch gezien heeft de naam Hooggoed evenwel betrekking op twee aparte gebieden ten noorden en ten zuiden van het huidige bos. Die waren tijdens de 18de eeuw allebei in handen van een verschillend Jezuïetenklooster. De paters hebben de Aalterse heide intensief bebost: eerst met loofhout, daarna met naaldhout.

Het Hooggoed is verdeeld in rabatten of singels, dat zijn langwerpige of ronde ophopingen waarrond greppels liggen. Het bos geeft een gevarieerde aanblik. Nu eens zie je zomereik en berken, dan weer naaldbomen met grove den en lork. Langs de wegen houden vooral beuken je gezelschap.