Mechelse Heide

De Mechelse Heide is met haar 700 hectare één van de grootste heidegebieden in Vlaanderen. Het prachtige paarse tapijt van bloeiende heide tijdens de zomer is een streling voor het oog. Het is dan ook een plezier om erdoor te wandelen. Onder de vele soorten heideplanten vind je hier ook de rode dopheide, een zeldzame soort in België. Klim je tot op de stijlrand van het Kempisch plateau van dit eerste natuurreservaat van Limburg, dan trakteert de natuur je op een prachtig uitzicht over de heide en het Maasland.

De Mechelse Heide wordt gekenmerkt door een glooiend landschap, met lemige zandgrond en veenrijke plekken. Je treft nergens zoveel bremsoorten aan als hier. Her en der staan hoge struiken en bomen, zoals trilpopulier, sporkehout en wintereik. De verspreid staande bomen bieden beschutting voor hagedissen en voor insectenetende vogels zoals boompieper, roodborsttapuit en nachtzwaluw.

Naast typische heidebewoners - denk aan mieren, zandloopkevers en konijnen - hebben ook heel zeldzame dieren zich aan het harde leven in dit gebied aangepast. Voorbeelden daarvan zijn de schuwe gladde slang en de duidelijk hoorbare zadelsprinkhaan.

Door het roven van oerbos en het begrazen van het land ontstond de typische heideomgeving. Indien de natuur haar gang kon gaan, zouden bossen het heidegebied al snel inpalmen. Om het heidegebied te behouden, moeten we dus een consequent natuurbeheer voeren. Zo kappen we de jonge boompjes in de heide, schrapen we de bovenste humusrijke grondlagen af ('plaggen') en maaien we jaarlijks stukjes heide om jonge heide te behouden. De heide, die dit natuurreservaat haar naam schenkt, blijft zo bestaan.