Meerdaalwoud en Heverleebos

Meerdaalwoud en Heverleebos tellen jaarlijks meer dan 750.000 bezoekers. Om te voorkomen dat de verschillende bezoekers sporen nalaten in ecologisch zwakkere gebieden is het bos opgedeeld in zones. Zo zijn er meer recreatievoorzieningen ingepland in het Heverleebos en in het noorden van het Meerdaalwoud dan in de ecologisch meer kwetsbare zuidrand.

Onthaalzone De Speelberg is het epicentrum voor de pure bosbeleving. Je kunt er heerlijk picknicken in de daarvoor gereserveerde zone. Vlakbij ligt speelzone Everzwijnbad, ideaal voor kinderen (en ouders) om wandelen en spelen te combineren. Wat dacht je bijvoorbeeld van een reuzenbosmikado? Of het beklimmen van een houten draak of slang? Of van een muziekje op de houten xylofoon? In de speelzones kunnen kinderen zich naar hartenlust uitleven in de natuur. 

De Torenvalk is een mooi voorbeeld van een moderne, goed uigeruste en bereikbare onthaalzone. Een gratis bezoekje aan de expo in de houten uitkijktoren loont absoluut de moeite. Of wat dacht je van het multimovepad vol interactieve spelletjes en weetjes.   

In deze beide onthaalzones vind je aangepast sanitair. 

Neem gerust de hond mee naar het Meerdaalwoud. Dit woud beschikt over drie hondenlosloopzones waarvan een van de grootste in Vlaanderen, waar je hond dus vrij kan rondlopen. In de andere delen van het woud moet je hond uiteraard aan de leiband.

Kamperen in onze bossen is niet toegelaten, behalve in de bivakzones. In Meerdaalwoud vind je er zo twee: 'De Steenberg' midden in het bos en 'Het Spoor' vlak bij een oude boswachterswoning. De ultieme bosbeleving!

Een eenvormige verzameling bomen maakt plaats voor een ruime variatie aan struiken, bomen en open ruimten. In het Arboretum van Heverleebos vind je bomen met ronkende namen zoals de Amerikaanse slangenesdoorn, ginkgo, goudlork, Japanse koekjesboom, jeneverbes, mammoetboom, wilde appel en zeepboom.

De torenhoge mammoetbomen werden aangeplant in 1961. Met hun 28 meter hoogte en 230 cm omtrek behoren ze tot de hoogste en dikste bomen van het Arboretum van Heverleebos. De hoogste boom is een reuzenzilverspar van 35 m (246 cm omtrek).

Vlak bij de ingang vind je Brasserie 500, met een terras en speeltuintje voor kinderen, en De Jacht 500, een boswachterswoning die omgetoverd is tot een schitterende locatie voor seminaries en feesten. Iets verderop heb je ook een speelzone en een hondenlosloopzone.

Het Pad van Ad is een aanrader voor wie houdt van de combinatie kunst en natuur. De lokale kunstenaar Ad Wouters heeft van de stammen van afgestorven eiken prachtige beeldhouwwerken gemaakt. Er werd een wandeling uitgestippeld langs zijn sprookjesachtige kunstwerken. De volledige wandeling is 25 kilometer lang en duurt ongeveer 6,5 uur, maar je kunt ook slechts een stukje doen.

Een bezoekje aan de kapel van Onze-lieve-Vrouw van Steenbergen aan Het Zoet Water in Oud-Heverlee is ook de moeite waard.

De minnebron aan Het Zoet Water in Oud-Heverlee is een van de laatste natuurlijke bronnen met drinkbaar water in Vlaanderen. Les je liever je dorst met iets anders? Horeca genoeg in de buurt.

De gevarieerde bodemsamenstelling zorgt voor een enorme afwisseling in fauna en flora. Droge heide, dennenbossen en adelaarsvarens vind je naast wintereiken, (haag)beuken, elzen en essen. Ook salomonszegel, gevlekte aronskelk en meiklokjes fleuren het floralijstje. Nergens in Vlaanderen vind je een bos met meer dan 1000 eiken met een omtrek van meer dan 2,5 m. De oudste eiken zijn meer dan 300 jaar oud en hebben een omtrek van meer dan 5 meter. Je vindt er lorken en beuken van meer dan 40 m hoog. Je vindt er ook een rijk dierenleven. Bij schemering maak je veel kans om aan de bosrand of op een open plek een sprong reeën te zien. De reeënpopulatie van Meerdaalwoud is de oudste van Vlaanderen. Vogelliefhebbers weten dat het wel heel bijzonder is dat de drie bonte spechten hier samen voorkomen (kleine, middelste en grote bonte specht). Dagdromers en insectenkenners worden helemaal warm van het vliegend hert, het landkaartje, het oranjetipje en de kleine ijsvogelvlinder. De twee ecoducten, de Warande en de Grote Konijnenpijp, verbinden de oost- en westzijde van het bos met elkaar zodat de dieren ongestoord en veilig van het ene naar het andere deel kunnen lopen.