Mijnterril Beringen

Het oorspronkelijke vlakke heidelandschap in Limburg veranderde grondig van reliëf toen de steenkoolwinning van start ging. De steenkool die men naar boven haalde, moest gescheiden worden van de onbruikbare stenen. Hiervoor 'waste' men de steenkool en hoopte het afval op. Zo ontstonden de mijnterrils. Op terril 2 in Beringen, waar vandaag het natuurreservaat ligt, stortte men tussen 1941 en 1989 niet minder dan 1 160 000 vrachtwagens steen. Een beklimming van de steenkoolberg is zeker de moeite waard… Wat een uitzicht!

De Mijnterril van Beringen prijkt in het midden van de driehoek Beringen-Beverlo-Koersel en wordt geflankeerd door de Vallei van de Zwarte Beek. Het ANB beheert dit gebied, dat een oppervlakte van 60 hectare beslaat.

Na de mijnsluiting kregen mijnterril 2 en de omliggende grond een nieuwe bestemming als Vlaams natuurreservaat. Kruiden en grasmengsels werden uitgezaaid. De natuur hielp daarbij een handje dankzij dragers als wind en dieren.

Op de steile hellingen van de Mijnterril van Beringen floreren bosjes zomereik, ruwe berk, meidoorn, hondsroos en bosrank. Sint-Janskruid, margriet, boerenwormkruid, duizendblad en wilde peen wedijveren met elkaar voor een plekje op de meer zonnige, open delen. Vogels als veldleeuwerik, boompieper, en graspieper laten zich die kruidenweelde welgevallen. Het is voor hen een uitgelezen biotoop om te broeden. Bovendien zijn er snacks à volonté dankzij de vele aanwezige insecten, waaronder de opmerkelijke blauwvleugelsprinkhaan en de koninginnepage.