Raspailleboscomplex

In het bos ontspringen tal van bronnen. In het voorjaar vormen de oevers van de bronbeekjes kleurrijke linten met pinksterbloem, dotterbloem en speenkruid. Op de hellingen doen wilde narcis, daslook, wilde hyacinten en sleutelbloem uitbundig mee aan dit kleurenspektakel.

De brede bosrand van struiken en ruigtekruiden vormt een lichtrijke overgang tussen het bos en de omliggende akkers. In deze overgangszone heerst een specifiek microklimaat, waar heel wat zoogdieren (wezel, hermelijn, bunzing,…), vogels zoals zwartkop, nachtegaal en geelgors en insecten zoals kleine ijsvogelvlinder en sleedoornpage van profiteren.

Het Raspaillebos behoort, samen met het Moerbekebos en het Karkoolbos, tot een 150 hectare groot bosgebied op de flanken van de Bosberg. De Bosberg is niet alleen de stevige kuitenbijter uit de Ronde van Vlaanderen, samen met de andere beboste hellingen tussen de Mark en de Dender vormt ze een belangrijk richtpunt voor tienduizenden vogels op hun jaarlijkse trek naar het zuiden. De rijke populatie van roofvogels in het bos - buizerd, torenvalk, wespendief, havik, steeunuil - getuigt van een gezonde voedselpiramide in het bos. In de IJzertijd behoorde het Raspaillebos - net als het Zoniënwoud - tot het immense Kolenwoud.

Het Oud-Vlaamse 'raspe' (schaven, raspen) verwijst naar het traditionele hakhoutbeheer in dit bos. Om de twaalf tot achttien jaar worden oude stronken van bomen en struiken tot aan de grond afgezet. Hier schieten nieuwe loten uit, die tot aan de volgende kapbeurt verder uitgroeien. Op plaatsen waar dit hakhoutbeheer in eer gehouden wordt, groeien zeldzame planten als de eenbes, bos- en de grote keverorchis.

De inrichting van het Raspaillebos is een samenwerking tussen Natuur en Bos, Natuurpunt en het Natuur- en milieueducatief centrum De Helix.