Scherpenberg

Net als op de heuvels in de buurt, is de vegetatie op de Scherpenberg heischraal grasland met onder andere struikheide, valse salie en schapenzuring. Verrassend is de ontdekking van een tiental mispels die de oude weg door het bos omzomen. Op de zuidflank van de Scherpenberg strekt zich een gevarieerd grasland uit, versneden door talrijke bomenrijen en houtkanten. Die houtkanten herbergen nog zeer veel autochtone soorten als Spaanse aak en diverse rozensoorten. In de vochtige graslanden is het uitkijken naar reuzenpaardenstaart, moesdistel, gevleugeld hertshooi en trosdravik. Op de noordflank groeien zomereik en tamme kastanje. Boshyacint en salomonszegel bedekken deze kant in het voorjaar met een fleurig voorjaarstapijt.

Bij het mooie landschap staan graspieper, veldleeuwerik en geelgors garant voor idyllische concerten. Vele andere zangvogels en ook buizerd, boomvalk en wespendief weten dit gevarieerde landschap te appreciëren. Wat dichter bij de grond kruipen amfibieën, waaronder de zeldzame kamsalamander. De aanduiding als habitatrichtlijngebied voor deze bijzondere soort is hier dus zeker op zijn plaats.

De Scherpenberg maakte lang geleden deel uit van het uitgestrekte Kolenwoud. Met de komst van de Franken ging het al grotendeels voor de bijl en kwam een meer open landschap in de plaats. Dit bleef zo tot het begin van de 11de eeuw, waarna het bos weer langzaam begon uit te breiden. Ook het bos werd niet gespaard van de woelige periode van oorlogen en plunderingen van de 16de tot 18de eeuw.

Wat er nog van bos overbleef werd uiteindelijk tijdens de Eerste Wereldoorlog met grof geweld geveld. De controle van strategische heuvels maakte de West-Vlaamse bergen tot inzet van een meedogenloze strijd. In de flanken herinneren een aantal ondergrondse bunkers nog aan deze strijd.