Kom op tegen kanker

De boomgaard maakte deel uit van de Schorrebos- of Scherboswinning, een monumentale hoeve uit de 18e eeuw. De hoeve was eigendom van de voormalige Benedictinessenabdij Nonnen-Mielen. Vermoedelijk waren de kloosterzusters zo verlekkerd op de rode kersen dat ze er maar een hele boel hebben geplant. In 2004 plantten honderden gezinnen hier het eerste ‘Kom op tegen Kankerbos’ van Limburg. Het jonge domein ‘Schorrebos’ kreeg op deze manier een flinke duw in de rug. In dit nieuwe bos krijgen eiken, hazelaars, meidoorn en sleedoorn de plaats en de tijd om uit te groeien tot een mooi stukje loofbos.

Op een andere plaats in het domein groeit een bos onder een oud populierenbos. Waardevolle inheemse loofbomen zoals de eik en de hazelaar worden elk jaar groter en kunnen op termijn de plaats van de populieren innemen. Als de populieren daarna worden gerooid, komt er onmiddellijk een volwaardig bos in de plaats. Deze manier van omgaan met natuur is een mooi voorbeeld van modern bosbeheer. Waar vroeger de nadruk lag op de productie van hout voor de industrie, primeert nu de ecologische waarde van een bos.

Wilde narcis

Eind februari tref je in het reservaat bloeiende wilde narcissen. Dit is heel uitzonderlijk voor België. Om wilde narcissen te zien moet je meestal richting Oostkantons rijden of de grens oversteken naar het Eifelgebergte. Maar hier groeien ze dus ook! De wilde narcis staat op de ‘rode lijst’ van planten die in hun voortbestaan bedreigd zijn.

Een andere smaakmaker in dit gebied is de Kelsbeek. Zoals vele regio’s in Vlaanderen heeft ook deze streek te kampen met erosie en wateroverlast. De mens kan het even in toom houden maar uiteindelijk zoekt water steeds opnieuw zijn eigen weg. De Kelsbeek werd bevrijd van haar harnas en kreeg opnieuw de ruimte om te overstromen. Niet alleen de natuur vaart hier wel bij, ook de buurtbewoners krijgen nu geen water meer in de huiskamer.

Speciale bewoners

Het Schorrebos heeft het voorrecht een zeer elegante en speciale bewoner te mogen ontvangen: de wielewaal. Het mannetje herken je aan zijn zeer opvallende felgele borst en zwarte vleugels en staart. Het vrouwtje kiest voor een groengeel tenue. Maar ondanks hun opvallende verschijning zal je heel wat geluk moeten hebben om deze mooie vogel te kunnen bewonderen. De wielewaal zit immers het liefst heel hoog in de kruin van boom, verscholen tussen de bladeren. Je tref hem hier in de ‘warme’ maanden. Overwinteren doet hij in Afrika.

Een andere, wat onopvallende, bewoner van het Schorrebos, is de houtsnip. Zijn bruine vederkleed is een perfecte camouflage. En met zijn lange rechte snavel boort hij gaatjes in de grond op zoek naar wormen en insecten.