Muziekbos

Het Muziekbos is ongeveer 146 hectare groot en beschikt over een uitgebreide en boeiende recreatieve inrichting met wandel-, fiets- en ruiterpaden en ingerichte speelzone aan de Boekzitting.

Het Muziekbos kan heel wat verschillende diersoorten op haar palmares schrijven. Misschien ontdek je een boomklever die langs een stam naar boven of naar beneden klimt. Of hoor je de zwarte specht roffelen. Waar het bos overgaat in een open landschap, is de kans groot dat je een buizerd ziet rondcirkelen. Langs de bosrand fladderen vlinders zoals gehakkelde aurelia, dagpauwoog en bont zandoogje. En in het oudste deel van het bos zie je met wat geluk nog net een schichtige ree in het struikgewas wegvluchten.

Met de heraanplant na de kaalslag van de Eerste Wereldoorlog geeft de beuk nu de toon aan in het Muziekbos. De beuk laat met zijn dichte kruin echter weinig licht door. Hierdoor is plaatselijk de ondergroei in het bos beperkt. Gelukkig zijn wilde hyacint, kleine maagdenpalm en daslook elk voorjaar hier een kleurrijke uitzondering op.

Gerichte uitdunningen en kappingen in bepaalde zones van het bos zullen het Muziekbos op termijn omvormen tot een gemengd loofbos met beuk, kers, eik en es. Zo werken we aan een gevarieerde struiklaag en een rijke ondergroei, wat de soortenrijkdom aan dieren en planten ten goede komt.

Het streefdoel voor het volledige Muziekbos is uiteindelijk natuurlijk bos waar de natuur ongeremd zijn gang zal kunnen gaan. Tijdelijk afgeschermde herstelzones zorgen ervoor dat de wilde hyacint en de bosverjonging kunnen terugkeren. Hier en daar een open plek met heide of schraal bloemrijk grasland en bosranden zorgen voor lichtrijke plekjes tal van zeldzame dieren en planten gedijen.

De 150 meter hoge Muziekberg maakt deel uit van de beboste getuigenheuvels die zich uitstrekken van Noord-Frankrijk tot Diest. Drie miljoen jaar geleden lagen deze heuvels nog als zandbanken aan de kust van een ondiepe en tropische zee.

Op het hoogste punt van het bos staat de Geuzentoren, een ronde toren opgetrokken in ijzerzandsteen. Bouwheer M. Scribe liet zich in 1864 wellicht meeslepen door de mode om bizarre, romantische bijgebouwtjes op te trekken.
Na een inspirerende wandeling in het bos in 1888 stonden Omer Wattez en zijn vriend en dichter Pol De Mont op de Geuzentoren het landschap te bewonderen. En sinds Pol De Mont toen uitriep: 'Maar dat zijn hier de Vlaamse Ardennen!' werd dit het koosnaampje voor deze streek.

Op een boogscheut van de Geuzentoren vind je een prehistorische grafheuvel uit het Bronstijdperk. Centraal in de heuvel bevond zich de grafkamer. Hier werden twee urnen met verbrande beenderen van een man en een vrouw, assen en steenkool gevonden. Een geleid bezoek aan de Geuzentoren en de grafheuvel kan je aanvragen via toerisme@ronse.beof 055 23 28 16.