Wijnendalebos

In het Wijnendalebos wisselen hoger gelegen gebieden en nattere valleien elkaar af. Op de hoger liggende delen vind je imposante eiken en beuken, terwijl elzen en essen liever hun wortels vochtig houden in de nattere valleien. Daar bloeien weelderig voorjaarsbloeiers waaronder het zeldzame paarbladig goudveil. Het bos telt meer dan 500 soorten paddenstoelen.

Heel wat vleermuizen zoals gewone grootoorvleermuis, ruige dwergvleermuis, franjestaart en baardvleermuis vinden hun weg naar de boomholtes van het Wijnendalebos. Vogels als zwarte specht, buizerd, wespendief, kleine bonte specht en goudvink bouwen er hun nesten. Vroege bezoekers maken kans op een ontmoeting met Ree.

In de poelen huizen vinpootsalamanders en kamsalamanders, terwijl de levendbarende hagedis en hazelworm de zonnige randen en open plekken opzoeken. De zonnige bloemrijke open plekken lokken natuurlijk ook veel insecten. Dagvlinders zoals de ijsvogelvlinder en het koevinkje voelen zich er prima thuis.

De geschiedenis van dit bos is nauw verbonden met het kasteel van Wijnendale. Adellijke families gebruikten het bos als jachtverblijf. Tot de tweede helft van de 18de eeuw bleef het bos vrijwel onaangeroerd. De aanleg van nieuwe wegen stimuleerde de bosontginning en tegen de eerste helft van de 19de eeuw was het uitgestrekte bos al erg versnipperd. Met het oog op houtwinning plantte men heel wat uitheemse soorten. In 1983 kocht het Vlaamse Gewest het Wijnendalebos over van privé-eigenaars. Dit was het begin van een duurzaam bosbeheer met speciale aandacht voor de meest kwetsbare gebieden.